ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΠΑΠΠΑΣ

ΣΕ ΣΕΝΑ

Ένα φεγγάρι ολόγιομο

φωτίζει πρόσκαιρα το σκοτάδι της καρδιάς μου.

Αναμνήσεις τρέχουν ακατάπαυστα

στους δρόμους του λογισμού,

γιατί εσύ έφυγες

μαζί και τα όνειρά μου

σαν ένα τρένο που φεύγει για έναν τόπο ξένο

κι εγώ δεν μπόρεσα να έρθω μαζί σου

άνοιξες

στον αγέρα τα ολόλαμπρα φτερά σου

και χάθηκες

σαν το σκοτάδι μες το φως,

μια αγαπημένη φωνή που σβήνει στην ψυχή μου,

ένα αντίο μες τη νύχτα...

Το ποιήμα είναι εμπνευσμένο από έργα των ποιητών της "γενιάς του '20".Η εργασία αυτή πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του μαθήματος των Νεοελληνικών κειμένων.