ΠΑΠΑΡΡΟΥΣΗΣ Π.

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Ενδιαφέρον βιβλίο που τυπώθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1889 για τις ανάγκες των μαθητών, δημοτικού και γυμνασίου, των Ελληνικών σχολείων που λειτουργούσαν στην Οθωμανική επικράτεια. Βιβλίο που έχει την έγκριση του τούρκικου υπουργείου δημόσιας εκπαίδευσης στην οποία η ημερομηνία αναφέρεται με την μουσουλμάνικη εκδοχή της (22 Ζιγκαδέ 1306).

Η πρωτοτυπία του συγγράμματος αυτού είναι ότι περιλαμβάνει και την γεωγραφία της αρχαίας Ελλάδος, η οποία είναι γραμμένη με τρόπο που να μην ενοχλούνται οι Τούρκοι. Πιθανόν να την επέβαλαν για πολιτικούς λόγους. Να μπορέσουν να συνειδητοποιήσουν οι Ρωμιοί των οθωμανικών περιοχών ότι είναι εκτός Ελλάδος από τα αρχαία χρόνια.

 Οι Αρχαίοι Έλληνες έφταναν μέχρι και  την Θεσσαλία και την Ήπειρο που τους κατοίκους αυτών των περιοχών οι "γνήσιοι Έλληνες" (οι κάτοικοι της Πελοποννήσου και Στερεάς Ελλάδας) τους χαρακτήριζαν ημιβάρβαρους. Συμπτωματικά τα όρια αυτά ήταν, τότε και τα όρια του νεοελληνικού κράτους. Στις περιοχές εκτός της οριοθετημένης Ελλάδας, όπου υπήρχαν πολυπληθείς Έλληνες δικαιολογώντας την πραγματικότητα  τους χαρακτήριζε ως έποικους.

 Ο δεξιοτέχνης συγγραφέας όπου μπόρεσε έκανε "λάθη" που έφευγαν της προσοχής της λογοκρισίας, όπως η αναφορά του Θερμαϊκού κόλπου, που βρίσκεται στην Μακεδονία, ως βόρειο όριο της Αρχαίας Ελλάδας άρα και της... Θεσσαλίας!

Η σύγκριση των γεωγραφικών δεδομένων με τα αντίστοιχα που υπάρχουν στις ιστορικές  αναφορές  υπάρχει αναντιστοιχία. Παράδειγμα στην ιστορία ο Μέγας Αλέξανδρος αναφέρεται εμμέσως ως Έλληνας, στην γεωγραφία η Μακεδονία είναι εκτός Ελλάδος...